EGE’YİM
Ege’deyim
Büyük annemin,Uşak’ı Yunan işgalinden
Kurtarmaya gelen yüce önderin
Atının ayağına sarılarak “ kurtar bizi atam” dediği
Büyük dedemin 25’inde
Vatan toprağını düşmana vermemek için
Canını verdiği yerdeyim.
Ege’deyim
Tasımla,tarağımla
Yıllardır buranın aşkıyla yanmış yüreğimle
Sırtımda kambur olmuş hasretimle
Nihayet,ölmeden dünya gözüyle.
Ege’deyim
Sanki hiç şehirli olmamışçasına
Sudaki balık,daldaki zeytinim.
Burada olduğum için tanrıya şükredip
Her gün kaz dağlarını,denizi
Bir sonraki gün görememe korkusu yaşadığım
Bu korkudan kurtulmak için ise tüm güzelliklerini
Kanıksamak istediğim yerdeyim.
Ege’deyim
Linda’ya gitmediğim
Balıkçı motorlarıyla,kuşların seslerini dinlemediğim
Masamda eşle,dostla sohbet etmediğim gün
Kendimi eksik hissettiğim yerdeyim.
Her yıl Kasım ayının ilk haftasında
Güneşin denize inerek battığını
Gün kızıl renkte son bulursa
Ertesi gün havanın güzel,
Akşam saatlerinde tüm balıkçılar
Kahvehanelerde toplanmışlar ise
Denizin fırtınalı olacağını
Hangi rüzgarın nem getirip
Hangi rüzgarın nem götüreceğini
Öğrendiğim yerdeyim.
Her akşam gün batımında
Gökyüzü ile denizin renginin
Birbiri ile güzellik yarışına girdiği
Ve hiçbir zaman ikinci gelenin olmadığı
Her gece karşı kıyıların ışıklarının
En güzel gerdanlıktan daha güzel göründüğü yerdeyim,
Ege’deyim,kısacası
Hiçbir sözün,hiçbir fotoğrafın
Anlatmaya yetmeyeceği güzellikteki,
Bir zamanlar buraya yerleşemezsem
Şimdi ise doyamadan gidersem
“ gözüm açık gidecek” dediğim yerde
Küçükkuyu’dayım.
Gülay ÜNGÖR 07.11.2009
